Alevilikte, gönül incitmek düşkünlüktür...

Alevilikte, gönül incitmek düşkünlüktür...
Gönül, Allah’ın nazargahıdır. Çünkü gönül yürekteki zere, öz, sevgi, muhabbet, ilahi aşkın barındığı ve hayat bulduğu küçük kainattır. 

Kainat, sevgi üzerine kurulduğuna göre her canlı nesnede sevgi mevcuttur. Insanı insana kavuşturan ilahi kudret, sevgidir. Sevginin olmadğı yerde, hayat yok demektir. Dolayısıyla hayat, sevginin ta kendisidir.  

Dolayısıyla insanoğlu için en büyük marifet, herşeyden önce bir gönüle girebilmek ve o gönülü, feth edebilmektir. 

Incinsen de incitme, ilkesinde ifade edilen „incitme“ kalbe yöneliktir. Dolayısıyla kalbin aynı zamanda pek kırılgan ve ince oolduğu, hiç umulmadık şekilde çarçabuk kırılabileceğini ve telafisinin, onarmasının hemen hemen imkansız olmasıdır.  

Diğer bir manada ise, insanlar seni kırsada sen kırıcı olma; Bağışlayıcı, af edici ve gönül yapıcı ol anlamındadır. Insanlık bağışlamayı, af etmeyi, yapıcı olmayı öngörürken cehalet ise kırıcı, yıkıcı, tarumar etme zihniyetine sahiptir. 

Pir Hünkar ise; “Incinsen de, incitme” der.  „Incinsen de incitme“ ilkesi; Bağışlayıcı, af edici ve gönül kırmamaktır.  

Insan kalbinin ne kadar hasas ve kırılgan olduğu konusunda Yunus Emre:
Gönül Allah‘ın tahtı,
Allah gönüle baktı,
Iki cihan betbahtı,
Kim gönül yıkar ise, demektedir. 

Burdaki mana: Insandaki gönül Allah’ın, evveli ve ebedi tahtı ve bıraktığı mukkades bir yer olarak özel bir değer vermiştir. Gönül, bu özel yaratılışıyla Allah’ın tecelli edip baktığı yerdir. Bu itibarla, gönül yıkan bir kişi iki cihanın bedbahtı olarak niteleyip ve bu işin büyük bir günah olduğunu ifade etmiştir.  

Ehli Beyt yazarı ve Seyyid Seyfeddin Ocağı evlatlarından,
=Seyyid Hakkı=