Camilere değil, üreten Fabrikalara ihtiyaç vardır.

Camilere değil, üreten Fabrikalara ihtiyaç vardır.
Diğer bir deyimle inanç evleri ile fabrika birlikte yükselirse o zaman toplum da güçlenir. 

Burada hem eleştiri ve hem de uyarı söz konusudur. Bu uyarı ve eleştiri, toplumsal kalkınma açısından önemlidir. Diğer bir deyimle kaş yapayım derken göz çıkarmamaktır. Cami veya inaç evleri, simgesel olarak din ile rituel alanı ve fabrika ise üretim, emek, teknoloji, ekonomik gelişim gibi kavramları temsil ediyor.  

Mesajımız şudur.
Kalkınmak isteyen bir toplum, yanlızca sembolik veya sosyal alanlara değil, üretim gücüne yatırım yapmalıdır. İnsanların refahı, çalışma-üretme-katma değer oluşturma döngüsüyle mümkündür. İnanç elbette önemlidir, fakat tek başına işsizlik, yoksulluk, teknoloji açığı gibi sorunları çözmez. Mesele, birini tamamen reddetmek değildir. Cami, manevi ve toplumsal birlik sağlayabilir fakat fabrika, ekonomik bağımsızlık ve refah getirir.  

Dolayısıyla en güçlü toplumlar, bu ikisini dengeleyebilendir. Yani hem kültürel ve manevi dayanışmayı koruyup hem de bilim, sanayi, üretim odaklı bir ekonomi inşa eden toplumlar söz sahibidirler. Özetle, Dua iyi fakat iş şarttır. 

Çünkü din, tek başına karın doyurmuyor. Üretim olmadan bağımsızlık mümkün değildir. Yani yapılar değil, emek ve akıl geleceği inşa ediyor. Diğer bir deyimle hem ruhu besleyeceğiz hem de cebimizi. Esas olan da çarkların dönmesidir. 

Manaviyat insana yön ve dayanışma gücü verir, üretim ise, hayat kalitesini yükseltir. Demek oluyor ki eğer biri eksik olursa toplum ya köksüz ya da güçsüz kalıyor. Görüldüğü gibi maneviyat ve yaşam koşulları birbirini besleyen iki alandır. Ekonomik sıkıntılar, işsizlik, geçim derdi insanların moralini, umudunu tüketiyor. Diğer tarafta maneviyat zayıflandığında motivasyon, üretme isteği düşüyor. Ancak üretim ve iyi yaşam şartları olduğunda insanlar daha huzurlu, daha dayanıklı ve daha mutlu oluyorlar. 

Bu döngünün çarkının sırrı ise, iyi yaşam koşulları-daha çok çalışma ile gelişim ve daha iyi yaşam koşulları söz konusudur. Bu döngüyü kurabilmek, bir toplumun geleceği açısından çok kiritiktir. Diğer bir deyimle açken insanın duası da yorgun olur. Hem kalp hem üretim birlikte sağlam olduğunda toplum ayakta kalıyor. 

Dolayısıyla bir toplumun sağlıklı olması için maneviyat boyutunda insanlara değer, dayanışma, moral, umut verir, toplumsal bağları güçlendirir ve güveni artırır. Ekonomi ve üretim boyutunda ise refah, özgüven, bağımsızlık sağlar. Yani insanların temel ihtiyaçlarını karşılar ve yaşam kalitesini yükseltir.  

Özüitibariyle bu iki unsur birbirini tamamlar. Karnı tok olanın yüreği daha sağlam olur ve yüreği sağlam olanın üretim gücü daha da artar. Eğer birinde eksiklik olursa diğeri de elbetteki zayıflar. Bunun içindir ki hem üretime ve hem de manevi değerlere sahip çıkmak gerekiyor. 

Özetle maneviyat ve ekonomi dengesi bozulduğunda toplum çözülmeye başlar. Ekonomik zorluklar, toplumsal huzursuzluklar, manevi veya kimlik krizleri, siyasi gerilim, vs. biri çökünce diğeri de elbetteki zayıflar. Dolayısıyla maneviyat ile üretim dengesini kurabilen ülkeler, dünyada örnek bir model olabilmişlerdir. Aşk ile. 

Ehli Beyt yazarı ve Seyyid Seyfeddin Ocağı evlatlarından,
=Seyyid Hakkı Azak=